Wil jij ons even naar het zwembad in Emmeloord brengen?
Het lijkt op zich een zeer onschuldige vraag van een elfjarig jongetje die zijn moeder om een gunst vraagt. Maar schijn bedriegt. Er schuilt een diepliggend structureel probleem achter deze vraag. Het drijft ouders die uit mijn generatie stammen tot wanhoop. Wij waren nog van het goede bouwjaar!! Waar is het misgegaan?
Op Woensdag middag rond de klok van twee uur speelt zich de laatste tijd een zeer apart fenomeen af in mijn huiskamer.Een voor een komen er stilletjes aan hangjongeren bezit nemen van mijn bank, computer ,X-BOX, snoepkast, wc en koelkast.Toen zo rond de klok van half drie de maximale bezetting bereikt was, sloeg de verveling toe. De grote vraag, "wat zullen we eens gaan doen?" bleef in de midden hangen en werd ondersteunt door een koor van zuchten.
Vanuit mijn keuken keek ik uit op onderuit gezakte elfjarige jongetjes gehuld in trainingsbroek, metershoge gelkuiven en voetbalschoenen.De lege fles Cola op tafel illustreerde de leegheid van het geheel.
Plotseling doorbrak iemand de stilte met de briljante opmerking "zullen we gaan zwemmen?'
Neh ...! Dat is vetsaai.
Hey !! We kunnen ook in Emmeloord gaan zwemmen, daar hebben ze coole duikplanken!
JAAAA riepen de smurfen in koor, ik ga m'n moeder bellen of ik geld mag.
Terwijl ik in de keuken stond af te wassen werd ik mij bewust van 6 paar priemende ogen die in mijn nek prikten.Moe, jij brengt ons wel even toch? Dan kan iemand anders z'n moeder ons weer ophalen.
Ik voelde m'n metertje oplopen,stoom kwam uit mijn oren, kletste mijn afwasborstel neer en haalde diep adem, telde tot tien en barstte vervolgens los in een toespraak waar Martin Luther King met diep respect van zou kunnen beamen dat het een groots betoog was. Memorabel!
I DON'T THINK SO !!!
Wie denken jullie snotapen wel dat jullie zijn? Dat ik "EVEN" een stel halfpuberende kleuters zoals jullie naar een zwembad ga escorteren! Toen ik zo oud was als jullie ...(daar gaan we weer). Ondertussen zie je de jongens al rollend met hun ogen afhaken en denken zucht, daar gaan we weer, laat maar zitten ...!
Toen ik zo oud was als jullie , verveelde ik mij nooit! Ik speelde soldaatje, hing in bomen, was aan het bandenstuiten, rolschaatsen . Lopen .... Naar buiten jelui!!
Ga een fikkie stoken, ga een hut bouwen, haal kattenkwaad uit, dat doen namelijk elfjarige jongetjes. Die zitten niet als een diva op de bank en vragen hun moeder of die ze met de auto naar een zwembad wil brengen.Jullie zijn toch geen watjes?
Na stilletjes en vol ontzag mijn verhaal aangehoord te hebben,dacht ik een ingang te hebben bereikt. Ik dacht daadwerkelijk dat ze op gingen staan en zich naar de voordeur zouden begeven en zich in het avontuur genaamd "de buitenlucht" zouden begeven.
Helaas!
Moeder, als jij een goede moeder wilt zijn is het beter als je ons naar het zwembad brengt. Anders moeten we een praatgroepje oprichten voor zielige jongetjes die nooit door hun moeder ergens naar toe werden gebracht !
I rest my case.
