Na de geboorte, peuterpuber, en de 'duh,ik zit al in groep 8' fase, is de pubertijd een van de grootste uitdagingen waar je je als moeder/ouder doorheen moet zien te worstelen. In mijn schoolboeken staat dat het voor ouders vooral belangrijk is om hun kinderen leren los te laten en ze hun eigen ervaringen en identiteit te laten ervaren. Dit loslaten is het moeilijkste proces waar ouders doorheen moeten. Volgens psycholoog en filosoof Erich Fromm is de ouder-kind relatie paradoxaal en in zekere zin tragisch te noemen. Het vraagt de meest intense liefde van ouders, maar deze liefde moet het kind moet helpen te groeien naar een afstand naar ouders en zo volledig zelfstandig te worden.
Tragisch dus, pfff wat een woord. Wat ik als moeder, en dus niet als pedagoog, vooral geleerd heb, is dat het af toe heerlijk is om met een vriendin te spuwen over je 'tragische' toestand, en vervolgens met de slappe lach weer naar huis te gaan. Want zeg nou zelf, de pubertijd kan af toe een giller zijn, je moet het alleen even zien.
In het handleidingen boek staat onder hoofdstuk 'Storingen en problemen', dat een regelmatige onderhoudsbeurt de storing in de communicatie kan voorkomen. Oké, praten met je puber dus, dat moet toch niet zo moeilijk zijn? Vol goede moed ga je vervolgens gewapend met een kopje thee en een lading chocolaatjes, de' zie je wel, ik ben beschikbaar' moeder uithangen. Tegenover me hangt iets op bank, in de 'kin naar beneden, starend naar beeldscherm' stand. Omdat ze in deze periode in de tweelettergreep-fase zitten, komt er iets van een conversatie op gang in de trant van: Hoe was het op school? ......., ik vroeg hoe was het op school? Heb je die toets nog een beetje kunnen maken? .........Ja!, Heb je die vriend van toen nog wel eens gesproken over........, Moeder please! Oké, ik hou al op.......... Wat eten we?
Zucht, dit ging niet helemaal zoals het in de handleiding aangegeven stond. Stilzwijgend druip ik af, en ga de troepen van voedsel voorzien.
De volgende ochtend om 7.00 is het spitsuur in de badkamer van huize de Vries. Overweldigd door een overheersende deodorant lucht en een Sam Smith die zijn liefde in volumestand 10 verklaard, sta ik onder de douche om mezelf klaar te maken voor de dag. Privacy is ver te zoeken, puber 1 staat het kapsel in een perfecte staat te ontplooien, puber 2 zit op de wc en puber 3 staat tanden te poetsen. Hey moe, weet je dat...... Met een mond vol tandpasta en boven de muziek uit schreeuwend word me dus even de informatie, waar ik gisteren geforceerd naar hengelde, medegedeeld. Ik kan vanuit de douche, met een hoofd vol shampoo alleen maar terug reageren in tweelettergreep woorden. Hmmm, aha en oké.
De handleiding van pubers is soms niet zo moeilijk hoor moeders, bij pubers moet je soms gewoon terug naar de simpele vorm van storingen verhelpen in de trant van ' heb je de stekker er al in gestopt?'
