Ongemakkelijk!

Ongemakkelijk!

Traditiegetrouw kijken wij elke morgen tijdens het ontbijt naar het Jeugdjournaal.
Terwijl wij met een halfslaperig hoofd in onze thee roeren, komt het eerste nieuws van die dag onze huiskamer binnen.
Vaak leiden de onderwerpen van het nieuws tot aanknopingspunten tot een kort gesprek of voorzie ik het nieuws van moederlijk commentaar.
Als moeder heb ik toch de neiging om het nieuws naar onze eigen normen en waarden te vertalen of ben ik nieuwsgierig hoe mijn kinderen zelf over bepaalde onderwerpen denken.
Helaas ben ik s'ochtend vroeg vaak de enige aan tafel die wat enthousiasme op kan brengen in mijn dappere poging tot gesprek.
Mijn tafelgenoten kijken mij moeizaam vanaf de overkant van de tafel aan. Zucht, kreun en een onverstaanbaar gemompel, voorzien van een niet te harden ochtendlucht, komt mij tegemoet.
De jongste telg is wat gevoeliger aangelegd en kan mijn worsteling tot gesprek niet langer aanzien en doet een dappere poging om mij te ondersteunen.
De nieuwsreporter van het Jeugdjournaal leest voor; Uit onderzoek is gebleken dat jongeren tussen de 10 en 12 jaar te weinig praten over seksualiteit. Jongeren willen in de eerste plaats het liefst met hun ouders over seksualiteit praten en in de tweede plaats op school en met leeftijdsgenootjes.
Voordat ik de woorden 'nou jongens.....' op mijn lippen kan vormen, krijg ik van mijn tafelgenoten enige dodelijke blikken toegeworpen. Wat nou? Het onderzoek zegt toch dat jullie er het liefst met jullie ouders over seksualiteit praten, dus barst maar los, waar willen jullie het over hebben? Wat weet je nog niet?
De jongste ziet de humor er wel van in en bedenkt ter plekke de meest genante woorden en vragen.
De twee andere tafelgenoten verslikken zich spontaan in hun thee en roepen het uit; Moeder, please!!!
De jongste telg en ik wisselen een blik van verstandhouding en voeren het gesprek nog wat meer op.
Zichtbaar geniet ik van het op stang jagen van mijn pubers. De jolige sfeer aan tafel wordt steeds uitgelatener. Tenminste, voor de jongste telg en ik dan. Mijn andere tafelgenoten lijken de uitgelaten stemming aan tafel niet zo erg te waarderen. Na menig dappere poging tot gesprek en discussie deze morgen was het enige commentaar wat ik los kon krijgen van mijn tafelgenoten; Moeder, wanneer word jij nou eens volwassen?

Tandpastafilosofie

 Na drie jaar pedagogiek te hebben gestudeerd, moet ik toegeven dat ook ik soms gewoon verlang naar een simpele handleiding voor moeders. Het liefst gespecificeerd per kind. Zo'n handleiding die bij ieder apparaat dat je aanschaft gewoon in de doos zit. Hoe fijn zou het zijn als je bij de geboorte van je kind een soort handleiding bijgeleverd zou krijgen; 'Deze werkt zo'. Ik zou dan het liefst meteen doorgaan naar het hoofdstuk; Welkom in het puberbrein!
Na de geboorte, peuterpuber, en de 'duh,ik zit al in groep 8' fase, is de pubertijd een van de grootste uitdagingen waar je je als moeder/ouder doorheen moet zien te worstelen. In mijn schoolboeken staat dat het voor ouders vooral belangrijk is om hun kinderen leren los te laten en ze hun eigen ervaringen en identiteit te laten ervaren. Dit loslaten is het moeilijkste proces waar ouders doorheen moeten. Volgens psycholoog en filosoof Erich Fromm is de ouder-kind relatie paradoxaal en in zekere zin tragisch te noemen. Het vraagt de meest intense liefde van ouders, maar deze liefde moet het kind moet helpen te groeien naar een afstand naar ouders en zo volledig zelfstandig te worden. 
Tragisch dus, pfff wat een woord. Wat ik als moeder, en dus niet als pedagoog, vooral geleerd heb, is dat het af toe heerlijk is om met een vriendin te spuwen over je 'tragische' toestand, en vervolgens met de slappe lach weer naar huis te gaan. Want zeg nou zelf, de pubertijd kan af toe een giller zijn, je moet het alleen even zien. 
In het handleidingen boek staat onder hoofdstuk 'Storingen en problemen', dat een regelmatige onderhoudsbeurt de storing in de communicatie kan voorkomen. Oké, praten met je puber dus, dat moet toch niet zo moeilijk zijn? Vol goede moed ga je vervolgens gewapend met een kopje thee en een lading chocolaatjes, de' zie je wel, ik ben beschikbaar' moeder uithangen. Tegenover me hangt iets op bank, in de 'kin naar beneden, starend naar beeldscherm' stand. Omdat ze in deze periode in de tweelettergreep-fase zitten, komt er iets van een conversatie op gang in de trant van: Hoe was het op school? ......., ik vroeg hoe was het op school? Heb je die toets nog een beetje kunnen maken? .........Ja!, Heb je die vriend van toen nog wel eens gesproken over........, Moeder please! Oké, ik hou al op.......... Wat eten we?
Zucht, dit ging niet helemaal zoals het in de handleiding aangegeven stond. Stilzwijgend druip ik af, en ga de troepen van voedsel voorzien. 
De volgende ochtend om 7.00 is het spitsuur in de badkamer van huize de Vries. Overweldigd door een overheersende deodorant lucht en een Sam Smith die zijn liefde in volumestand 10 verklaard, sta ik onder de douche om mezelf klaar te maken voor de dag. Privacy is ver te zoeken, puber 1 staat het kapsel in een perfecte staat te ontplooien, puber 2 zit op de wc en puber 3 staat tanden te poetsen. Hey moe, weet je dat...... Met een mond vol tandpasta en boven de muziek uit schreeuwend word me dus even de informatie, waar ik gisteren geforceerd naar hengelde, medegedeeld. Ik kan vanuit de douche, met een hoofd vol shampoo alleen maar terug reageren in tweelettergreep woorden. Hmmm, aha en oké.
De handleiding van pubers is soms niet zo moeilijk hoor moeders, bij pubers moet je soms gewoon terug naar de simpele vorm van storingen verhelpen in de trant van ' heb je de stekker er al in gestopt?'

Praatgroepje !

Moeder !!!!! Jahaaaaa....(zucht).
Wil jij ons even naar het zwembad in Emmeloord brengen?
Het lijkt op zich een zeer onschuldige vraag van een elfjarig jongetje die zijn moeder om een gunst vraagt. Maar schijn bedriegt. Er schuilt een diepliggend structureel probleem achter deze vraag. Het drijft ouders die uit mijn generatie stammen tot wanhoop. Wij waren nog van het goede bouwjaar!! Waar is het misgegaan?

Op Woensdag middag rond de klok van twee uur speelt zich de laatste tijd een zeer apart fenomeen af in mijn huiskamer.Een voor een komen er stilletjes aan  hangjongeren bezit nemen van mijn bank, computer ,X-BOX, snoepkast, wc en koelkast.Toen zo rond de klok van half drie de maximale bezetting bereikt was, sloeg de verveling toe. De grote vraag, "wat zullen we eens gaan doen?" bleef in de midden hangen en werd ondersteunt door een koor van zuchten.
Vanuit mijn keuken keek ik uit op onderuit gezakte elfjarige jongetjes gehuld in trainingsbroek, metershoge gelkuiven en voetbalschoenen.De lege fles Cola op tafel illustreerde de leegheid van het geheel.
Plotseling doorbrak iemand de stilte met de briljante opmerking "zullen we gaan zwemmen?'
Neh ...! Dat is vetsaai.
Hey !! We kunnen ook in Emmeloord gaan zwemmen, daar hebben ze coole duikplanken!
JAAAA riepen de smurfen in koor, ik ga m'n moeder bellen of ik geld mag.
Terwijl ik in de keuken stond  af te wassen werd ik mij bewust van 6 paar priemende ogen die in mijn nek prikten.Moe, jij brengt ons wel even toch? Dan kan iemand anders z'n moeder ons weer ophalen.
Ik voelde m'n metertje oplopen,stoom kwam uit mijn oren, kletste mijn afwasborstel neer en haalde diep adem, telde tot tien en barstte vervolgens los in een toespraak waar Martin Luther King met diep respect van zou kunnen beamen dat het een groots betoog was. Memorabel!
I DON'T THINK SO !!!
Wie denken jullie snotapen wel dat jullie zijn? Dat ik "EVEN" een stel halfpuberende kleuters zoals jullie naar een zwembad ga escorteren! Toen ik zo oud was als jullie ...(daar gaan we weer). Ondertussen zie je de jongens al rollend met hun ogen afhaken en denken zucht, daar gaan we weer, laat maar zitten ...!
Toen ik zo oud was als jullie , verveelde ik mij nooit! Ik speelde soldaatje, hing in bomen, was aan het bandenstuiten, rolschaatsen . Lopen .... Naar buiten jelui!!
Ga een fikkie stoken, ga een hut bouwen, haal kattenkwaad uit, dat doen namelijk elfjarige jongetjes. Die zitten niet als een diva op de bank en vragen hun moeder of die ze met de auto naar een zwembad wil brengen.Jullie zijn toch geen watjes?
Na stilletjes en vol ontzag mijn verhaal aangehoord te hebben,dacht ik een ingang te hebben bereikt. Ik dacht daadwerkelijk dat ze op gingen staan en zich naar de voordeur zouden begeven en zich in het avontuur genaamd "de buitenlucht" zouden begeven.
Helaas!
Moeder, als jij een goede moeder wilt zijn is het beter als je ons naar het zwembad brengt. Anders moeten we een praatgroepje oprichten voor zielige jongetjes die nooit door hun moeder ergens naar toe werden gebracht !
I rest my case.

Van een andere planeet

'T is een bijzonder kind, en dat is't ie.........
Uitgaande van de uitspraak van de moeder van Dik Trom ,denk ik dat we beide ons wel eens hebben afgevraagd : van wie heeft ie dat toch?
Onze jongste telg blijkt over een bijzonder talent te beschikken,namelijk  fantasie, of zoals Spongbob en Patrick uitroepen: FANTASIEEEEE.....!
Mijn jongste telg kan zichzelf totaal verliezen in ingewikkelde bouwtekeningen van machines die dingen kunnen schieten ,afvuren, of laseren.
Avonden lees ik samen met hem uit boeken over dino,s ,haaien, en alians.
Dit tot  grote schaamte van grote zus, die niet kan inzien wat er nou eigenlijk zo grappig is aan een broertje die op zijn fiets langs jouw mega coole vrienden op het schoolplein fietst en heel hard brult dat hij Buzz Lightyear is. Op naar de sterren en daar voorbij !
Opa,s en oma,s daarintegen blijken een groot zwak te hebben ontwikkeld voor zijn Uberschattigheid en kunnen zich helemaal verliezen in zijn breeduit vertelde verhalen.Waar ik allang afgehaakt ben ,luisteren zij vol aandacht en geduld naar zijn eigen verzonnen grapjes met een of andere vage clou op het eind.Ik denk ook serieus dat ze daar opa,s en oma,s voor uitgevonden hebben .
Ook blijkt de jongste telg talent te hebben tijdens voetballen. Huh? zal je wel denken,hij zit toch niet op voetbal?
Nee,op Zaterdag morgen sta ik als het even kan op het voetbalveld om een wedstrijd van Tiemen te aanschouwen. Mijn stoere zoon speelt tot in het uiterste, vol grasvlekken en bezweet voorhoofd is hij het toonbeeld van mannelijkheid.
Vanuit mijn ooghoek zie ik jongere broertjes en zusjes op de achtergrond spelen , vaak ook gekleed in trainingspak zichzelf  behendig met de bal vermaken.
Naast mij komt een opa van een vriendje van mijn zoon staan en we raken aan de praat over voetballende zonen en kleinzonen.
Zit je jongste niet op voetbal? vraagt de opa belangstellend.
Nou..., hoe zal ik dat nou eens precies uitleggen? Maar eigenlijk hoefde ik niets uit te leggen aan de opa.
Op het moment dat we ons omdraaiden stond onze jongste bovenop een container en hield twee takjes boven zijn hoofd. Bliep,bliep ,radiocontact, hier radio twee. Ik zoek contact met het moederschip.Bliep!
Opa bleef een paar seconden stilzwijgend dit schouwspel in zich op te nemen.
Nee, laat maar , je hoeft me niets meer uit te leggen. Need I say More ...!
Bliep !

Miss bullstronk

Zucht...Kleine meisjes worden groot.
Dochterlief gaat straks haar lagere schoolperiode afsluiten en stapt in een nieuwe wereld die Voorgezet onderwijs heet.
Cito toetsen, open dagen, studierichting kiezen, en mentale gesprekjes hebben we gelukkig achter de rug.
Denice staat te trappelen om los te worden gelaten in Mega puberwereld.
Ik kan me nu al verkneukelen dat ze straks door weer en wind 12km op de fiets naar school kan fietsen.
Nu is ze nog dolenthousiast en ziet dat gezamelijk fietsen als lang leve de lol.Ach kan je toch lekker even bijkletsen?
Gna gna, ik spreek haar straks wel als het s,ochtends vroeg nog donker is , of haar band voor de zoveelste keer weer lek staat.Lekker zeulen met je zware boekentassen, joepie!
Op school zijn ze al druk bezig met de afrondende fase.
Sportdag en de musical zijn aankomende hoogtepunten, maar schoolkamp staat met alarmsignalering stipt op nummer 1.
De verwachtingen liggen hoog, ondanks de cynische opmerkingen van juf dat ze zal laten lijden die week.
40 km fietsen , afwassen en je eigen wc schoonmaken ,niets kan de pret en jolige stemming niet drukken.
Hoe gaaf het kamp gaat worden is natuurlijk ook afhankelijk van welke ouders zich vrijwillig de zware kamp dagen maar vooral nachten in willen storten.
Als die en die zijn moeder maar niet mee gaat, of nog erger je eigen moeder!
En ja hoor, terwijl Denice zich verslikte in haar broodje hagelslag vertelde ik haar deze week doodleuk dat juf mij had benaderd om mee te gaan als hulpouder bij het schoolkamp.
Huilen.....!
Jij gaat niet mee, dat is niet eerlijk, jij gaat niet mee!
Nou zeg Denice, is dat nou zo,n ramp , moet je daar nou zo,n heisa om maken? Er zijn ergere dingen in deze wereld om je druk over te maken.
Maar zeg nou eerlijk, in de minimale inlevingswereld van pubers kan ik me voorstellen dat het een ramp in de categorie Rood is als je moeder zo,n bericht aankondigt.
Ik weet nog dat ik tijdens mijn kampweek mijn sokken en ondergoed was vergeten in te pakken(van wie zou Denice dat toch hebben?), en mijn vader bereidwillig had gevonden om die langs te komen brengen. Stiekum afgeven bij de achterdeur A.u.b,en zo snel mogelijk weer verdwijnen was mijn telefonische boodschap naar het thuisfront.
Ondanks mijn promotie praatje ,ik ben toch best een coole moeder etc, was Denice onverwurmbaar.
Waarom?
Jij ben dan net als Miss Bullstronk was het verwijt.
Niets meer aan toe te voegen!

Carriere

Er zijn van die momenten dat je denkt.........!
Als werkende moeder zit je wel een in een spagaat met je gevoelens.
Ook deze dag was er weer zo een. ik werd gebeld of ik de volgende dag een dienst kon draaien, en het lijkt wel of ze me altijd op woensdag bellen.
Woensdag middag is ongedwongen! even helemaal niks, geen sport of clubs, gewoon lekker helemaal niks, nakkes, nada!
Maar ja! als ze dan bellen kan ik altijd zo lekker nee zeggen. nee nu even niet! t,is niet zo moeilijk maar ik krijg het mijn mond niet uit.
Dus s,middags onder het eten het gesprek maar naar het welbekende onderwerp gestuurd.
Ik wilde even peilen hoe de kinderen tegen werkende moeders aankeken. Veel bekenden om ons heen werken en ik nam aan dat onze kinderen het ook wel vrij normaal vonden dat ik ook werkte.
Wat voor werk doet je tante die is juf gilden ze in koor. Wat voor werk doet je andere tante ? Die is zuster! Het bleek een leuk spelletje ,en vele beroepen passeerden de revue.
En wat wil jij later worden? Toen ik deze vraag stelde realiseerde ik me dat zo,n kleine 100 jaar geleden deze vraag volkomen relevant zou zijn geweest. meisjes hadden niets te kiezen! Wat een vooruitgang was dit, dat het volkomen vanzelfsprekend is dat je als meisje een opleiding kan kiezen en je als klein meisje al kan dromen van een leuk beroep.
Natuurlijk kwam van mijn dochter het steevaste antwoord: ik word later wereldkampioen turnen.Tsja wat kun je daar nou tegen in brengen als iemand zo overtuigt is van zichzelf.
Geeft niks meid, leg de lat maar hoog!
Maar het daar op volgende moment werd 100 jaar knokken voor gelijkheid en vrouwenrechten met de grond gelijk gemaakt met maar een simpele opmerking.
En wat voor werk doet je moeder eigenlijk? (ff testen of ze opgelet hebben)
JIJ BENT TOCH GEWOON MOEDER..............!

Dam um d,r in !

Urk is een heuse jonge damclub rijker geworden ,dit dankzij de enthousiaste inzet van ome Teunis Snoek.
Elke donderdagavond van 19.00-20.00 word er lustig op los gedamt door fanatieke jongetjes en 1 meid in de basisschoolleeftijd tot 12 jaar.
Omdat ome Teunis welleens ter oren was gekomen dat onze Tiemen ook graag een potje mag dammen, was de uitnodiging snel gedaan.
Donderdag klokslag 19.00 gestreken in het duivengebouwtje.
De damborden stonden al gereed en al gauw was Tiemen verwikkeld in een ernstige strijd met een andere dammer die de zweetdruppels van het nadenken al op zijn voorhoofd had staan.
Stilletjes sloop ik de deur uit met de afspraak hem om kwart voor acht weer op te komen halen.
Toen het weer eens tijd werd om die kant op te gaan waren de twee thuisblijvers inmens nieuwsgierig geworden hoe er dat dan aan toe gaat,dammen in een duivengebouw.
Omdat ze in de veronderstelling waren dat ze een colaatje konden scoren,schoven ze op de achterbank en reden mee om Onze damkampioen op te halen.
Bij binnenkomst heerste er een beklemmende stilte, je hoorde de hersenen kraken, puntjes van de tong uit de mond en de ogen tot spleetjes geknepen.
Kortom, het potje was nog niet afgelopen en wij schoven aan een ander tafeltje om even met een nieuwsgierige blik toe te zitten kijken.
Denice en Yesse waren inmiddels hun eigen potje begonnen op een leegstaand bord.
Yesse had nog nooit van zijn leven een potje dammen gespeeld, en Denice had zich geen makkelijker tegenstander kunnen wensen.
Yesse klungelde maar wat aan en ik liet het zo, ik zat met een half oog nog tiemen te volgen.
Ik had er dus eerst ook geen erg in dat een van de "meesters" behulpzaam bij het klungelige duo was komen staan.
Nee jongen, altijd alles dicht bij elkaar houden , je moet nooit gaten in je bord laten ontstaan want dan kan je tegenstander zomaar zijn slag slaan.
Ik zag Yesse met zijn mond open de man aanstaren of hij het over hogere wiskunde had.
Kiek zuun, nou moet je je slag slaan...toe maar.
Yesse zette zijn duim op zijn damsteen en schoof zijn dam met een knal over het bord. Alle damstenen vlogen over het bord.
Triomfantelijk over zijn eerste sjoeldamzet kijkt hij naar Denice, Zo doe dat maar eens na!
STRIKE!!!!