Dochterlief gaat straks haar lagere schoolperiode afsluiten en stapt in een nieuwe wereld die Voorgezet onderwijs heet.
Cito toetsen, open dagen, studierichting kiezen, en mentale gesprekjes hebben we gelukkig achter de rug.
Denice staat te trappelen om los te worden gelaten in Mega puberwereld.
Ik kan me nu al verkneukelen dat ze straks door weer en wind 12km op de fiets naar school kan fietsen.
Nu is ze nog dolenthousiast en ziet dat gezamelijk fietsen als lang leve de lol.Ach kan je toch lekker even bijkletsen?
Gna gna, ik spreek haar straks wel als het s,ochtends vroeg nog donker is , of haar band voor de zoveelste keer weer lek staat.Lekker zeulen met je zware boekentassen, joepie!
Op school zijn ze al druk bezig met de afrondende fase.
Sportdag en de musical zijn aankomende hoogtepunten, maar schoolkamp staat met alarmsignalering stipt op nummer 1.
De verwachtingen liggen hoog, ondanks de cynische opmerkingen van juf dat ze zal laten lijden die week.
40 km fietsen , afwassen en je eigen wc schoonmaken ,niets kan de pret en jolige stemming niet drukken.
Hoe gaaf het kamp gaat worden is natuurlijk ook afhankelijk van welke ouders zich vrijwillig de zware kamp dagen maar vooral nachten in willen storten.
Als die en die zijn moeder maar niet mee gaat, of nog erger je eigen moeder!
En ja hoor, terwijl Denice zich verslikte in haar broodje hagelslag vertelde ik haar deze week doodleuk dat juf mij had benaderd om mee te gaan als hulpouder bij het schoolkamp.
Huilen.....!
Jij gaat niet mee, dat is niet eerlijk, jij gaat niet mee!
Nou zeg Denice, is dat nou zo,n ramp , moet je daar nou zo,n heisa om maken? Er zijn ergere dingen in deze wereld om je druk over te maken.
Maar zeg nou eerlijk, in de minimale inlevingswereld van pubers kan ik me voorstellen dat het een ramp in de categorie Rood is als je moeder zo,n bericht aankondigt.
Ik weet nog dat ik tijdens mijn kampweek mijn sokken en ondergoed was vergeten in te pakken(van wie zou Denice dat toch hebben?), en mijn vader bereidwillig had gevonden om die langs te komen brengen. Stiekum afgeven bij de achterdeur A.u.b,en zo snel mogelijk weer verdwijnen was mijn telefonische boodschap naar het thuisfront.
Ondanks mijn promotie praatje ,ik ben toch best een coole moeder etc, was Denice onverwurmbaar.
Waarom?
Jij ben dan net als Miss Bullstronk was het verwijt.
Niets meer aan toe te voegen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten