Van een andere planeet

'T is een bijzonder kind, en dat is't ie.........
Uitgaande van de uitspraak van de moeder van Dik Trom ,denk ik dat we beide ons wel eens hebben afgevraagd : van wie heeft ie dat toch?
Onze jongste telg blijkt over een bijzonder talent te beschikken,namelijk  fantasie, of zoals Spongbob en Patrick uitroepen: FANTASIEEEEE.....!
Mijn jongste telg kan zichzelf totaal verliezen in ingewikkelde bouwtekeningen van machines die dingen kunnen schieten ,afvuren, of laseren.
Avonden lees ik samen met hem uit boeken over dino,s ,haaien, en alians.
Dit tot  grote schaamte van grote zus, die niet kan inzien wat er nou eigenlijk zo grappig is aan een broertje die op zijn fiets langs jouw mega coole vrienden op het schoolplein fietst en heel hard brult dat hij Buzz Lightyear is. Op naar de sterren en daar voorbij !
Opa,s en oma,s daarintegen blijken een groot zwak te hebben ontwikkeld voor zijn Uberschattigheid en kunnen zich helemaal verliezen in zijn breeduit vertelde verhalen.Waar ik allang afgehaakt ben ,luisteren zij vol aandacht en geduld naar zijn eigen verzonnen grapjes met een of andere vage clou op het eind.Ik denk ook serieus dat ze daar opa,s en oma,s voor uitgevonden hebben .
Ook blijkt de jongste telg talent te hebben tijdens voetballen. Huh? zal je wel denken,hij zit toch niet op voetbal?
Nee,op Zaterdag morgen sta ik als het even kan op het voetbalveld om een wedstrijd van Tiemen te aanschouwen. Mijn stoere zoon speelt tot in het uiterste, vol grasvlekken en bezweet voorhoofd is hij het toonbeeld van mannelijkheid.
Vanuit mijn ooghoek zie ik jongere broertjes en zusjes op de achtergrond spelen , vaak ook gekleed in trainingspak zichzelf  behendig met de bal vermaken.
Naast mij komt een opa van een vriendje van mijn zoon staan en we raken aan de praat over voetballende zonen en kleinzonen.
Zit je jongste niet op voetbal? vraagt de opa belangstellend.
Nou..., hoe zal ik dat nou eens precies uitleggen? Maar eigenlijk hoefde ik niets uit te leggen aan de opa.
Op het moment dat we ons omdraaiden stond onze jongste bovenop een container en hield twee takjes boven zijn hoofd. Bliep,bliep ,radiocontact, hier radio twee. Ik zoek contact met het moederschip.Bliep!
Opa bleef een paar seconden stilzwijgend dit schouwspel in zich op te nemen.
Nee, laat maar , je hoeft me niets meer uit te leggen. Need I say More ...!
Bliep !

Miss bullstronk

Zucht...Kleine meisjes worden groot.
Dochterlief gaat straks haar lagere schoolperiode afsluiten en stapt in een nieuwe wereld die Voorgezet onderwijs heet.
Cito toetsen, open dagen, studierichting kiezen, en mentale gesprekjes hebben we gelukkig achter de rug.
Denice staat te trappelen om los te worden gelaten in Mega puberwereld.
Ik kan me nu al verkneukelen dat ze straks door weer en wind 12km op de fiets naar school kan fietsen.
Nu is ze nog dolenthousiast en ziet dat gezamelijk fietsen als lang leve de lol.Ach kan je toch lekker even bijkletsen?
Gna gna, ik spreek haar straks wel als het s,ochtends vroeg nog donker is , of haar band voor de zoveelste keer weer lek staat.Lekker zeulen met je zware boekentassen, joepie!
Op school zijn ze al druk bezig met de afrondende fase.
Sportdag en de musical zijn aankomende hoogtepunten, maar schoolkamp staat met alarmsignalering stipt op nummer 1.
De verwachtingen liggen hoog, ondanks de cynische opmerkingen van juf dat ze zal laten lijden die week.
40 km fietsen , afwassen en je eigen wc schoonmaken ,niets kan de pret en jolige stemming niet drukken.
Hoe gaaf het kamp gaat worden is natuurlijk ook afhankelijk van welke ouders zich vrijwillig de zware kamp dagen maar vooral nachten in willen storten.
Als die en die zijn moeder maar niet mee gaat, of nog erger je eigen moeder!
En ja hoor, terwijl Denice zich verslikte in haar broodje hagelslag vertelde ik haar deze week doodleuk dat juf mij had benaderd om mee te gaan als hulpouder bij het schoolkamp.
Huilen.....!
Jij gaat niet mee, dat is niet eerlijk, jij gaat niet mee!
Nou zeg Denice, is dat nou zo,n ramp , moet je daar nou zo,n heisa om maken? Er zijn ergere dingen in deze wereld om je druk over te maken.
Maar zeg nou eerlijk, in de minimale inlevingswereld van pubers kan ik me voorstellen dat het een ramp in de categorie Rood is als je moeder zo,n bericht aankondigt.
Ik weet nog dat ik tijdens mijn kampweek mijn sokken en ondergoed was vergeten in te pakken(van wie zou Denice dat toch hebben?), en mijn vader bereidwillig had gevonden om die langs te komen brengen. Stiekum afgeven bij de achterdeur A.u.b,en zo snel mogelijk weer verdwijnen was mijn telefonische boodschap naar het thuisfront.
Ondanks mijn promotie praatje ,ik ben toch best een coole moeder etc, was Denice onverwurmbaar.
Waarom?
Jij ben dan net als Miss Bullstronk was het verwijt.
Niets meer aan toe te voegen!

Carriere

Er zijn van die momenten dat je denkt.........!
Als werkende moeder zit je wel een in een spagaat met je gevoelens.
Ook deze dag was er weer zo een. ik werd gebeld of ik de volgende dag een dienst kon draaien, en het lijkt wel of ze me altijd op woensdag bellen.
Woensdag middag is ongedwongen! even helemaal niks, geen sport of clubs, gewoon lekker helemaal niks, nakkes, nada!
Maar ja! als ze dan bellen kan ik altijd zo lekker nee zeggen. nee nu even niet! t,is niet zo moeilijk maar ik krijg het mijn mond niet uit.
Dus s,middags onder het eten het gesprek maar naar het welbekende onderwerp gestuurd.
Ik wilde even peilen hoe de kinderen tegen werkende moeders aankeken. Veel bekenden om ons heen werken en ik nam aan dat onze kinderen het ook wel vrij normaal vonden dat ik ook werkte.
Wat voor werk doet je tante die is juf gilden ze in koor. Wat voor werk doet je andere tante ? Die is zuster! Het bleek een leuk spelletje ,en vele beroepen passeerden de revue.
En wat wil jij later worden? Toen ik deze vraag stelde realiseerde ik me dat zo,n kleine 100 jaar geleden deze vraag volkomen relevant zou zijn geweest. meisjes hadden niets te kiezen! Wat een vooruitgang was dit, dat het volkomen vanzelfsprekend is dat je als meisje een opleiding kan kiezen en je als klein meisje al kan dromen van een leuk beroep.
Natuurlijk kwam van mijn dochter het steevaste antwoord: ik word later wereldkampioen turnen.Tsja wat kun je daar nou tegen in brengen als iemand zo overtuigt is van zichzelf.
Geeft niks meid, leg de lat maar hoog!
Maar het daar op volgende moment werd 100 jaar knokken voor gelijkheid en vrouwenrechten met de grond gelijk gemaakt met maar een simpele opmerking.
En wat voor werk doet je moeder eigenlijk? (ff testen of ze opgelet hebben)
JIJ BENT TOCH GEWOON MOEDER..............!

Dam um d,r in !

Urk is een heuse jonge damclub rijker geworden ,dit dankzij de enthousiaste inzet van ome Teunis Snoek.
Elke donderdagavond van 19.00-20.00 word er lustig op los gedamt door fanatieke jongetjes en 1 meid in de basisschoolleeftijd tot 12 jaar.
Omdat ome Teunis welleens ter oren was gekomen dat onze Tiemen ook graag een potje mag dammen, was de uitnodiging snel gedaan.
Donderdag klokslag 19.00 gestreken in het duivengebouwtje.
De damborden stonden al gereed en al gauw was Tiemen verwikkeld in een ernstige strijd met een andere dammer die de zweetdruppels van het nadenken al op zijn voorhoofd had staan.
Stilletjes sloop ik de deur uit met de afspraak hem om kwart voor acht weer op te komen halen.
Toen het weer eens tijd werd om die kant op te gaan waren de twee thuisblijvers inmens nieuwsgierig geworden hoe er dat dan aan toe gaat,dammen in een duivengebouw.
Omdat ze in de veronderstelling waren dat ze een colaatje konden scoren,schoven ze op de achterbank en reden mee om Onze damkampioen op te halen.
Bij binnenkomst heerste er een beklemmende stilte, je hoorde de hersenen kraken, puntjes van de tong uit de mond en de ogen tot spleetjes geknepen.
Kortom, het potje was nog niet afgelopen en wij schoven aan een ander tafeltje om even met een nieuwsgierige blik toe te zitten kijken.
Denice en Yesse waren inmiddels hun eigen potje begonnen op een leegstaand bord.
Yesse had nog nooit van zijn leven een potje dammen gespeeld, en Denice had zich geen makkelijker tegenstander kunnen wensen.
Yesse klungelde maar wat aan en ik liet het zo, ik zat met een half oog nog tiemen te volgen.
Ik had er dus eerst ook geen erg in dat een van de "meesters" behulpzaam bij het klungelige duo was komen staan.
Nee jongen, altijd alles dicht bij elkaar houden , je moet nooit gaten in je bord laten ontstaan want dan kan je tegenstander zomaar zijn slag slaan.
Ik zag Yesse met zijn mond open de man aanstaren of hij het over hogere wiskunde had.
Kiek zuun, nou moet je je slag slaan...toe maar.
Yesse zette zijn duim op zijn damsteen en schoof zijn dam met een knal over het bord. Alle damstenen vlogen over het bord.
Triomfantelijk over zijn eerste sjoeldamzet kijkt hij naar Denice, Zo doe dat maar eens na!
STRIKE!!!!

Personeel gezocht !

He, he...! Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad maar we zijn er dan uiteindelijk toch in geslaagd om een leuke camping in Frankrijk te boeken voor deze zomer.
Mijn broer en schoonzus bleken ook al eens in die kant van Frankrijk op vakantie te zijn geweest, dus werden er meteen allerlei tips en bezienswaardigeheden besproken.
Dicht in de buurt van onze aanstaande camping blijkt een geweldig Historisch park te liggen.
Schoonzus was laaiend enthousiast.
Een groot gedeelte van de geschiedenis van Frankrijk werd uitgebeeld in nagebouwde scenes. meerdere thema,s werden uitgelicht. De romeinen, de vikingen, en ook de christenvervolging gingen ze niet uit de weg.
Thuis hebben we meteen de website er bij gezocht en samen met de kinderen stonden we versteld van wat er allemaal te zien en te beleven viel .
Een heuse arena was nagebouwt, met strijdwagens en echte figuranten,veel acties werden inscene gezet en levens echt nagebootst, volgens mijn schoonzus ben je als toeschouwer in de arena zelfs geneigd om mee te joelen.
De kinderen waren onder indruk van de echte leeuw die in de arena rond liep te brullen en op een gegeven moment echt een christen besprong.
Denice: is dat echt waar? word die man nou echt opgegeten?
Cees: Denice je bent 11 jaar, wat denk je nou zelf!
Tiemen: Nou dan zou ik er ook niet graag willen werken.!
pfff.... ik zie het al voor me , wekelijks een advertentie in de krant: personeel gevraagd ................

Mijn attente valentijn

Oke ! Geef toe... Iedereen ZEGT wel dat men niets met Valentijn heeft en het als een grote commerciele uitbuiting ziet, Maar........!
Toch stiekum ergens diep van binnen smeult er een klein verlangen dat er een zeker iemand de moeite heeft genomen om aan jou te denken die dag.De moeite heeft genomen om er op uit te gaan en iets te regelen zodat jij je zeer geliefd en speciaal voelt. Diep in je achterhoofd weet je wel dat je van je enorme roze wolk af moet komen. Get real!
Ook ik moet toegeven dat ik altijd bij de club hoor van: ochai Valentijn, nou volgend jaar vergeet ik het niet .
Dat gevoel komt meestal als ik s,avonds het Urkerland opensla en geconfronteerd word met de rubriek valentijnberichtjes.
Met het schaamrood op mijn kaken bedenk ik me dat ik vorig jaar me echt voorgenomen had om er volgende keer al wat eerder aan te denken om een stukje bij de krant in te leveren.Als je dan al die lieve foto,s , berichtjes en gedichtjes leest denk je , och wat sneu, die van mij verdient dat eigenlijk ook eens een keer.
Terwijl ik dus heerlijk met mijn neus in de krant de berichtjes zat door te spitten ,viel mijn oog op een wel heel dik gedrukt berichtje.
Iets in de trant van: Voor mijn lieve GREETJE! jij bent de liefste.........bla bla bla......... van je liefste CEES!
Wat bleek nou, had die slechterik al voor mij al de krant uit de brievenbus te pakken gehad en met een dikke zwarte stift het berichtje zitten bewerken.
Ik was diep geroerd dat een zeker iemand de moeite had genomen om aan mij te denken die dag.
En Cees , die stond natuurlijk om een hoekie te bulderen van het lachen toen hij mij gade sloeg terwijl ik daar zo verbouwereerd de krant zat te lezen.

Alles of niets!

Zakgeld op Zaterdag, dat brand in je zak en moet diezelfde dag nog uitgegeven worden.
Dit is het motto van Denice. vaste route op de markt, nagellak,make up ,prulletjes, en niet te vergeten snoep!Zo veel mogelijk voor zo weinig mogelijk geld dan natuurlijk.
Met een horde vriendinnetjes maken ze dan de markt onveilig.
Het komt eigenlijk zelden voor dat er geld over blijft,eerder geld tekort.
Maar vriendinnetje Amber presteerde het deze Zaterdag om 2 cent over te houden ,maar een oplossing was snel gevonden.
Volgens Denice is het zo gegaan:
Bij de AH zat een zwerver en Amber wilde die 2 cent wel in zijn hoed gooien ,maar durfde dat niet.
Nou kom maar hier dan doe ik het wel(Denice snapte het hele punt niet).
Op het moment dat ik het in de hoed gooide zei de man tegen mij dat hij please 10 cent wilde hebben. en begon door te zeuren. 10 cent ,10 cent!
Denice klonk zeer verontwaardigd.
Wat heb je toen gezegd dan?
Niets, ik heb gewoon die 2 cent weer uit zijn hoed gehaald .
Dan maar niks.
En dan moet je als moeder nog iets pedagogisch terug zeggen.

Doe ff normaal!

Dat kinderen opvoeden tot leuke zelfstandige mensen die evenwichtig in het leven staan ,behoort tot een van de grootste uitdagingen die op je pad word gelegd is wel zeker een feit! Toen er na een voldragen zwangerschap zo,n lief opgevouwen kreukelhoopje in je armen werd gelegd had je er natuurlijk geen idee van wat uiteindelijk de consequenties zouden zijn van de grote verantwoording die je vanaf die dag met je mee zou dragen.
In het begin zijn het de kleine zorgen die je 24 uur per dag bezighouden.lichtelijk doorgedraaid maak je je zorgen om voeding, slaap en de grote vraag:Waarom huil je nou eigenlijk!
Maar je leert al snel dat dingen best wel gaan op de manier zoals jij ze doet en je leert vertrouwen te krijgen in je eigen handelen. Het kind word hoe dan ook vanzelf wel groot.De ouderwetse(nietgeaccepeteerde)regel van je moeder ,Rust ,Reinheid en Regelmaat doen wonderen en zie daar het resultaat: drie leuke kids die lekker in hen vel zitten.
Nu zal je denken : End of story !........Was het maar waar!
Nee, dan begint het pas. De lieve kleine schepseltjes krijgen een eigen mening en gaan vragen stellen. Waarom konden de dingen niet gewoon blijven zoals ze waren, ik had immers al goed werk afgeleverd.
Discussies behoren tot de opties om tot afspraken te komen en jammer genoeg heeft mijn oudste dochter een talent ontwikkeld waar Nelie Smit Kroes jaloers op zou zijn ,daardoor ben ik dus dagelijks verwikkeld in een debat waar leden van de 2e kamer een puntje aan kunnen zuigen.
Helaas hebben wij geen prachtige raadszaal met speakers en een voorzitter tot onze beschikking dus moeten we het doen met een eettafel met pannen kost en de aanwezigheid van onze juryleden van 7 en 9 jaar die zich ook graag mengen in het debat(weet niet of dat volgens de spelregels is ).
Ook deze middag waren we weer verwikkeld in een heftige discussie die er nogal verhit aan toe ging. Het ene jurylid was inmiddels afgehaakt en hing ergens onder zijn stoel te bungelen en het andere jurylid ging onverstoorbaar door met het zo snel mogelijk verwerken van zijn voedsel.
Net als je denkt ,ik ga nu met mijn vuist op tafel slaan ,basta , het is nu wel weer klaar , komt er uit onverwachte hoek een enorm relativerende opmerking van jurylid 2 die alles vanuit zijn ooghoek heeft zitten gadeslaan.
Legt zuchtend zijn vork neer en zegt: Ik geloof dat ik de enige normaalste in dit gezin ben!
Stilte.............